Betoog Onderzoek

Hangjongeren in Blixembosch moeten ook hun stem kunnen laten horen!


Al jaren horen we negatieve geluiden over hangjongeren in de Eindhovense wijk Blixembosch. Onder andere van bewoners die hangjeugd en de overlast spuugzat zijn. Ze ageren tegen de politie en de politiek die naar hun mening te weinig doen om de hangjongeren voor hun deur en onder hun raam vandaan te krijgen.
Ook de politie, die op hun beurt, ondersteuning moet krijgen van Stadstoezicht en beveiligingbedrijf Van Egdom om de overlast aan te pakken.

Naar aanleiding van die negatieve geluiden over hangjongeren en de ‘overlast’ die zij veroorzaken in de wijk Blixembosch, worden er verschillende bijeenkomsten georganiseerd. Zo ook weer in Oktober van dit jaar in het wijkcentrum Blixems in Blixembosch.

“Er moet snel iets gebeuren om de overlast van hangjongeren te beperken in de Eindhovense wijk Blixembosch.”

Daarover was iedereen het eens tijdens een bijeenkomst op 10 oktober 2008 in wijkcentrum Blixems. Bewoners, winkeliers, jongerenwerkers, politie en ook wethouder Marriët Mittendorff (Jeugd en Gezin, Openbare Orde en Veiligheid) discussieerden over mogelijke oplossingen voor de overlast. Vooral de bewoners hoopten erg op een concrete uitkomst, die Mittendorff hen niet meteen kon geven (ED zaterdag 11 oktober 2008, Tillaart).

Er positief dat de bewoners een kans krijgen hun irritatie en frustratie uit te spreken.
Maar ik mis de belangrijkste doelgroep bij deze bijeenkomsten, de hangjongeren zelf.
We leven per slot van rekening in een Democratie! (democratie; het volk kan vrijelijk zijn meningen en wensen uiten, van Dale). Ik neem aan dat deze meningen en wensen ook gehoord mogen worden! Maar buurtbewoners, politie, gemeente en vrijwel alle overheidsinstanties praten over deze hangjongeren zonder dat zij zelf een kans krijgen hun stem of weerwoord te laten horen.

Bewoners geven aan dat er met de jongeren niet te praten valt en dat zij zich agressief opstellen. “De jeugd luistert niet en is egoistisch.”
Volgens Sophia Krul, welzijnswerkster in Eindhoven, bestaat er geen wederzijds respect tussen de groepen. “Op de hangplek voelen jongeren zich thuis, als buurtbewoners agressief op hen afstappen en dreigen om de politie te bellen, nemen ze zelf ook een agressieve houding aan. Als je een rustig gesprek met ze aangaat, is er niets aan de hand en nemen ze je wellicht ook nog in vertrouwen”.
Welzijn Eindhoven doet haar best de verschillende belangen zo objectief mogelijk mede te delen. Maar zij praten op die manier natuurlijk ook nog steeds vóór de jongeren. En hebben de taak zo objectief mogelijk te bemiddelen. Voor zover ze de kans van de bewoners krijgen om daadwerkelijk te bemiddelen.

En wat overheid betreft die blijft hameren op preventief werken. Echt preventief werken (van dale; voorkomend werken) is naar mijn mening alleen mogelijk wanneer alle oorzaken duidelijk zijn. En hoe kunnen we verduidelijken waar het probleem precies ligt en alle oorzaken aan het licht krijgen? In alle waarschijnlijkheid, wanneer we alle kanten van het verhaal horen!

Daarnaast, leefbaarheid in een wijk bereikt je door de betrokkenheid te vergroten (verwey jonkers instituut). Deze leefbaarheid kan naar mijn mening dan ook alleen bereikt worden door alle betrokken personen aan het woord te laten. En creeer een wijk waarin iedereen zich serieus genomen voelt. Saamhorigheid door middel van inspraak!

Het is duidelijk dat er problemen zijn in de wijk Blixembosch. Maar laten we nu eerlijk zijn bewoners geven af op hangjongeren zonder dat ze ooit met hen zijn gaan praten. Youssef, een jongen die regelmatig in de wijk hangt met vrienden, zegt me; “ik wil best met deze mensen praten, zij hebben een probleem met ons maar komen daar niet mee naar ons toe! Wanneer wij op een normale manier en met respect worden aan gesproken zullen we deze mensen best te woord willen staan en met hun rekening kunnen houden”.

In plaats van met de jongeren te praten, dienen de bewoners oplossingen aan als; een samenscholingsverbod of cameratoezicht. Waar is het recht op privacy en onze vrijheid gebleven. Die rechten zouden in Nederland toch zo hoog op de agenda moeten staan.

Duidelijk is dat een oplossing nog lang op zich laat wachten wanneer er niet gepraat wordt van mens tot mens! En niet iedereen de kans krijgt om zijn of haar stem te laten horen!